ادیت

من با اصل یک سری کارها مخالفم. با کانتکور زدن، انواع و اقسام پودر هایی که روی پوست بیچاره مون میشینه تا بی نقص به نظر بیایم، من با همه اینا از ریشه مشکل دارم. بیاید قبول کنیم همه ما آدما رو پوستمون لک داریم. چرا باید لکارو بپوشونیم؟ که دیگه تعجب کنیم از دیدن خود واقعیمون توی آینه؟ چرا انقدر حریص شدیم؟ چرا حتی وقتی آخر هفته میریم پیک نیک و میخوایم استوری بگیریم یه افکت رنگی میندازیم تو دل طبیعت؟ ما چی برامون قراره دیگه کافی باشه؟ غروب خورشید با اون هفتاد تا رنگ بی نظیرش بدون افکت خیلی چشممون رو نمیگیره. روی همه چیز باید یه لایه مصنوعی بیاد تا راضیمون کنه.دیگه با میوه و سبزی سیر نمیشیم. باید یه بشقاب چربی و برنج بخوریم. دیگه با بدن های عادی مون خوشحال نیستیم. باید همه جای بدنمون یه فیلر تزریق بشه. همه جامون باید عاری از مو باشه. باید از خودمون آدم فضایی بسازیم تا آروم بگیریم انگار.