Melted ice cream

(این یادداشت اواسط اردیبهشت نوشته شده. و حالا اون روز ها چقدر دور و قشنگ به نظر میان.)
خوشبختی و آرامش برای من یعنی ظهر گرم و لذت بخش اردیبهشتی توی خیابون ها قدم زدن .اونقدی وقت داشته باشی که بتونی کارهای معمولی خودت رو سر و سامون بدی. خریدای کوچیک کنی؛ دوتا دکمه، یکم توت فرنگی، تعمیر زنجیر گردنبندت. آرامشی ک توی این کارها هست توی گرون ترین سفر ها شاید پیدا نشه. همه این کارهای کوچیک نشون میده همه چی رو روال خودش داره پیش میره،ینی چیزایی که میخوای رو داری و زندگی با ریتم کند قشنگی داره پیش می ره. بوی طالبی و میوه های رنگی تابستونی از میوه فروشی های کوچیک خیابون میزنه زیر دماغت و تو مست آفتاب ملایم میشی. بچه ها لواشک تو دستشونه ولی انگار دنیا رو دارن. یسری سازشون رو دوششونه.دوتا پیززن با چرخ خرید پر از سبزی. زنی که داره بلند بلند طرز پخت یه دسرو برای کسی پشت تلفن توضیح میده که :' باید چاهار پنج ساعت توی یخچال بمونه هاا'.بستنی قیفی شل شده یه دختر بچه که با مامانش تو صف عابر بانک ایستادن.
انگار آفتاب داره همه چیزو تو خودش حل می کنه. همه تو یه یک سطح باهم حرکت میکنن. خیلی کند اما رو به جلو. رو به کمال. :)