یادداشتی از طرف آدم فضایی ها

همیشه برام آدمایی که مواظبن صفحه های کتابشون تا نشه و یه خطم روش نیفته عجیب بودن. از وقتی یادم میاد با هرچی دم دستم بوده زیر جمله های کتابا خط کشیدم و گاهن حسم رو نوشتم همون قسمت. با کتابم غذا خوردم، نشستم کف مترو و حتی از شما چه پنهون یه بار گذاشتم بغل ظرف غذام و بردمش سرکار، و خب اون کتاب برام شد یادآور دستپخت خوب اون روز مامانم:)) میدونم بعضیا حتی با خوندن این چند خط عصبی شدن و منو متهم به ندونستن ارزش کتاب میکنن. اما چطور میشه آدم خودش رو از لذت خوندن جمله هایی که ماه ها و حتی سالها پیش توی یه کتاب نوشته محروم کنه؟ خوندن جمله هایی که سالها پیش زیرش خط کشیدم و چیزایی که نوشتم، شبیه دیدن عکس های قدیمی سالهای نوجوونی می مونه. که باورت نمیشه این تو بودی با اون دماغ گنده و جوش هایی که از پوست صورتت هم بیشتر خودنمایی میکنه. جمله هایی که نوشتم، بیشتر شبیه نظرات آدم فضایی هاییه که به کتابخونه شخصیم دسترسی پیدا کردن. انقدر فضای ذهنی آدم میتونه عوض بشه که نفهمی چرا زیر یه جمله بی مفهوم خط کشیده بودی.